سه نوع موضوع اصلی در طراحی تاور کرین مورد بررسی قرار می گیرند. اول این که، تاور کرین باید توانایی بالا بردن وزن بار را داشته باشد. مورد دوم این است که تاور کرین هرگز نباید واژگون شود و مورد آخر این است که یک تاور کرین نباید هیچ هنگام گسیخته شود.
برای ثبات، برآمد تمامی نیروهای پایه تاور کرین باید نزدیک به صفر باشد تا تاور کرین چپه نکند. در عمل، میزان بار مجاز برای بالا بردن (که در آمریکا نرخ بار تعریف می شود) چند واحد کمتر از باری است که باعث کج شدن تاور کرین می شود و به همین جهت است که کادری امن ایجاد می کند.
تحت استانداردهای موبایل کرین ها، نرخ بار محدود به ثبات برای یک تاور کرین کراولر (خزنده) هفتاد و پنج درصد بار کج می باشد. نرخ بار محدود به ثبات یک موبایل کرین که در پایه محافظت می شود هشتاد و پنج درصد از بار کج می باشد. این لازمه ها، به همراه زوایای اضافه تر مربوط به امنیت طراحی تاور کرین، توسط جامعه مهندسین مکانیک آمریکایی تعیین شده اند.
استانداردهای تاور کرین هایی که روی کشتی ها یا سکوهای بندری نصب شده اند کمی سخت گیرانه تر است و دلیل آن بار حرکتی روی تاور کرین به خاطر حرکت کشتی می باشد. افزون بر این، ثبات کشتی یا سکو نیز باید در نظر گرفته شود.
برای تاور کرین هایی که روی پایه ثابت یا تیر نصب شده اند، نیروهای ایجاد شده توسط بوم، جیب و بار توسط پایه ثابت یا تیر مقاومت می شوند. فشار پایه باید کمتر از فشار عملکرد مواد باشد و در غیر این صورت تاور کرین به مشکل می خورد.
چهار نوع اصلی از موبایل کرین وجود دارند: نصب شده روی کامیون، زمین ناهموار، کراولر (خزنده) و شناور.
یک تاور کرین نصب شده روی کامیون دو بخش دارد: حامل، که از آن با نام پایینی یاد می شود و بخش بالابرنده که شامل بوم می شود و از آن با عنوان بالایی یاد می شود. این ها توسط یک صفحه گردون با هم جفت شده و از این طریق به بالایی اجازه تاب خوردن به تمامی جهات داده می شود. این جرثقیل های کامیون های هیدرولیکی مدرن معمولا ماشین های تک موتوره هستند. بالایی معمولا توسط هیدرولیک هایی که از صفحه گردونی که روی قسمت پایینی نصب شده است عبور می کنند نیرو می گیرد. در طراحی های قدیمی تر جرثقیل های کامیونی هیدرولیک، دو موتور وجود داشتند. بسیاری از اپراتورهای قدیمی تر سیستم دو موتوره را به دلیل بستن نشتی به تاور کرین های نوسازتر ترجیح می دهند.
این جرثقیل های تلسکوپی تک موتوره هستند و موتورشان به تاور کرین نیرو می بخشد. موتور معمولا در قسمت بالایی نصب نمی شود و در این موارد این جرثقیل شبیه به نوع کراولر می باشد. بیشتر آن ها چهار چرخ دارند.
حسن اصلی تاور کرین کراولر این است که بسیار برای استفاده آماده و مناسب است و قابلیت این را دارد که روی مکان هایی کار کند که حداقل بهینه سازی را دارند. عیب اصلی آن وزنش است و همین باغث سختی و هزینه بالای انتقال آن می شود.
تاور کرین های شناور عمدتا برای ساخت پل و درگاه استفاده می شوند اما برای حمل بار و تخلیه آن برای بارهای بسیار سنگین به داخل و خارج کشتی هم مورد استفاده قرار می گیرد.
تعریف قابل قبولی از تاور کرین به این صورت می باشد: ماشینی که برای بالا بردن و جا به جایی اجسام سنگین توسط طناب یا کابل های معلق از بازوی محرک مورد استفاده قرار می گیرد.