مکمل های بدن سازی مکمل هایی رژیمی هستند که معمولا توسط افرادی مورد استفاده قرار می گیرند که در یکی از حوزه های بدن سازی، وزنه برداری، هنرهای رزمی ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرند. در کل ورزش به هدف کمک به افزایش تناسب اندام در جرم بدن است که این نیاز را به وجود می آورد. هدف افزایش ماهیچه، افزایش وزن بدن، ارتقای عملکرد ورزشی و در برخی ورزش ها، کاهش همزمان درصد چربی بدن به منظور ایجاد درصد بیشتری از ماهیچه می باشد. در بین این موارد بیشترین نوع مورد استفاده نوشیدنی های پروتئینی، شاخه زنجیره ای آمینواسید ها (BCAA)، گلوتامین، آرژینین، اسیدهای چرب ضروری، کراتین، HMB و محصولات کاهش وزن می باشند. مکمل یا به صورت آماده سازی عنصر تک یا به صورت دسته ای فروخته می شود که مورد دوم شامل ترکیب های اختصاصی مکملهای مختلف فروخته شده به منظور ارائه حسن های همکاری کننده می شوند.
در حالی که بسیاری از مکمل بدنسازی توسط عموم نیز مورد استفاده قرار می گیرند، تعداد دفعات استفاده در زمانی که این محصول مشخصا توسط بدن سازان مورد استفاده قرار می گیرد متفاوت است.
یکی از متاآنالیزها به این نتیجه گیری دست یافت که برای ورزشکارانی که در یادگیری ورزش های مقاومتی فعالیت دارند و به مدت 13 هفته به صورت میانگین مکمل های پروتئینی مصرف می کنند، سطح پروتئین کلی آن ها تا روزانه 1.6 گرم دچار تغییر در وزن بدن شده و در نتیجه افزایش کشش و جرم کمتری از چربی بدن را به خود به همراه دارد و به صورت کل می توان گفت چربی جای خود را به ماهیچه خواهد داد. افزایش جرم ماهیچه به صورت آماری قابل توجه است ولی همزمان عدد بزرگی نیست.
به ورزشکاران در یونان باستان توصیه می شد که از حجم بالای گوشت و شراب استفاده کنند. تعدادی گیاه دارویی مورد استفاده مردان و ورزشکاران از همان زمان قدیم در میان تمام فرهنگ ها قرار می گیرد و این به منظور تلاش برای افزایش کشش و استقامت است. در دهه 1910 میلادی، یوجین ساندو که اولین بدن ساز مدرن در غرب شناخته می شد، استفاده از کنترل غذایی برای بهینه سازی رشد ماهیچه را پیشتنهاد کرد. بعدها، ایرل لیدرمن استفاده از "آب گوشت" یا "عصاره گوشت" را به عنوان راهی برای بهبود ترمیم ماهیچه پیشنهاد کرد.
در دهه 1950 میلادی با محبوبیت روزافزون بدن سازی به صورت تفریحی و رقابتی، اروین پ. جانسون شروع به تبلیغ و فروش پودر های پروتیئنی تخم مرغ اساس کرد و این محصول مشخصا توسط بدن سازها و ورزشکاران فیزیکی مورد استفاده قرار گرفت.
دهه های 1970 و 1980 میلادی افزایش قابل توجهی در رشد صنعت مکمل بدنسازی داشتند و این توسط استفاده فراگیر تکنیک های فروش مدرن و افزایش قابل توجه بدن سازی تفریحی امکان پذیر بود.
در اکتبر 1994 میلادی، سلامت و تحصیلات مکمل رژیمی (DSHEA) در آمریکا به تصویب قانون در آمد. تحت قانون DSHEA، مسئولیت ایمنی مکمل های رژیمی از دولت به تولید کننده واگذار شد و دیگر مکملها نیازی به تایید معاونت غذا و داروی آمریکا (FDA) پیش از پخش محصول نداشتند. از آن پس تولید کنندگان در صورت افزوده نشدن ترکیب رژیمی جدید، نیازی به ارائه FDA برای تضمین ایمنی یا تاثیرگذاری محصول خود نداشتند.
FDA آمریکا 50 هزار مشکل سامتی ناشی از استفاده از مکمل های رژیمی را گزارش می کند و بخش عمده ای از آن مربوط به مکملبدنسازی می شود. بسیاری از این محصولات شامل مواد خطرناکی بوده اند که منجر به نابینایی یا آسیب رسیدن به کبد می شوند.
درصد آسیب دیدگان کبدی توسط مکمل های گیاهی و رژیمی در حدود شانزده تا بیست درصد کل محصولات مکملی می باشد و با این آمار در اوایل قرن 21م رو به افزایش جهانی است.